Αγαπώ τη μουσική, αγαπώ πάρα πολύ τη μουσική, αγαπώ πάρα μα πάρα πολυ τη μουσική! Είμαι μια μικρή nerd χαριτωμένη κοπελίτσα από ένα ορεινό χωριό της Κύπρου που μου αρέσει πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ η μουσική...
Ο αγαπημένος μου Thom Yorke θεωρεί οτι το πιο σημαντικό πράγμα στη μουσική είναι η αίσθηση του οτι ξεφεύγεις. Αχ! δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί του,αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αφού είναι 5:40 ξημερώματα Κυριακής και εγώ ακούω Τhe sound of the Smiths (The very Best of). Nαι, είμαι απόλυτα συνεπαρμένη από το θεατρικό εστετισμό των Smiths και έτσι απλά έχω ξεφύγει. Ακούγοντας το Rush and a Push and the Land is Ours, σιγοτραγουδώ γιατί η συγκάτοικος κοιμάται-είμαι σίγουρη για το οτι κοιμάται, γιατι πριν μια ώρα έγραψε στο Facebook οτι πάει για ύπνο-παράλληλα σκέφτομαι οτι βρίσκομαι σε συναυλία των Smiths-ναι πλέον δεν υφίστανται, αλλά όταν ονειροπολείς έχεις την δυνατότητα να κάνεις το αδύνατο εφικτό! Βρίσκομαι στο κοινό φορώντας t-shirt Blondie και ξεθωριασμένο blue jeans, απόλυτα υπνωτισμένη από την αιθέρια φωνή του Morrissey. Και μετά από μια μαγική εκτέλεση του ''There is a Light that Never goes Out'' o Marr απευθύνεται στο κοινό, ζητώντας ένα άτομο να τραγουδίσει μαζί με το group το ''Please, Please, Please Let me get what i want''. Ο Morrissey δείχνει προς το μέρος μου, εγώ πανικοβάλλομαι, το κοινό παραλυρεί και έχει διαλύσει τα κάγκελα μπροστά τους. Απόλυτα εκστασιασμένοι αποζητούν αυτή τη μοναδική ευκαιρία, όσπου τα φώτα πέφτουν πάνω μου! Οh yes i am the chosen one oh f**k! O Morrissey βλέποντας την απορία και την αμφιβολία στο προσωπο μου με διαβεβαιώνει πως ναι εγώ είμαι η επιλογή! Ξαφνικα μεταμορφώνομαι στο πιο cool κορίτσι ολόκληρου του πλανήτη. Φτάνω στην σκηνή διαμέσου του Crowd Surfing. Ο Morrissey με το ξεχειλομένο του Levis 501 και τα μαύρα το γυαλιά, με καλοσωρίζει θερμά στη σκηνή. Ο Johhny Marr με το γνωστο arrogant style του, δείχνει αδιάφορος με την παρουσία μου στη σκηνή, αδιάφορή γίνομαι βέβαια και εγώ απο τη δικιά του! Ακολουθεί ένα εντυπωσιακό ντουέτο, και η αναμενόμενη αποθέωση μου από το κοινό στο κατάμεστο Hacienda στο Manchester. Μετά συνειδητοποιώ πόσο αργά έχει πάει και το οτι έχω νυστάξει!
Έχω ξεφύγει και απόψε, όχι με τον τρόπο που εννοεί ο Yorke, αλλά μ'αρέσει και το alternative version. Έτσι και αλλιώς δεν είναι κάτι ανησυχητικό, είναι απλά αποθημένο σε στάδιο που έγινε νεύρωση και ας ελπίσουμε πως δεν θα μετατραπεί σε ψύχωση. Αλλά και πάλι αν συμβεί, No Harm No Foul: δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το να παθιάζεσαι με τη μουσική.
ps: Το κορίτσι που τραγούδισε ντουέτο με το Morrissey στις 4 Φεβρουαρίου του 1983 στο Hacienda στο Manchester, κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά το πρώτο της προσωπικό δίσκο, ο οποίος έγινε 15 φορές πλατινένιος!!!
Ο αγαπημένος μου Thom Yorke θεωρεί οτι το πιο σημαντικό πράγμα στη μουσική είναι η αίσθηση του οτι ξεφεύγεις. Αχ! δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί του,αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αφού είναι 5:40 ξημερώματα Κυριακής και εγώ ακούω Τhe sound of the Smiths (The very Best of). Nαι, είμαι απόλυτα συνεπαρμένη από το θεατρικό εστετισμό των Smiths και έτσι απλά έχω ξεφύγει. Ακούγοντας το Rush and a Push and the Land is Ours, σιγοτραγουδώ γιατί η συγκάτοικος κοιμάται-είμαι σίγουρη για το οτι κοιμάται, γιατι πριν μια ώρα έγραψε στο Facebook οτι πάει για ύπνο-παράλληλα σκέφτομαι οτι βρίσκομαι σε συναυλία των Smiths-ναι πλέον δεν υφίστανται, αλλά όταν ονειροπολείς έχεις την δυνατότητα να κάνεις το αδύνατο εφικτό! Βρίσκομαι στο κοινό φορώντας t-shirt Blondie και ξεθωριασμένο blue jeans, απόλυτα υπνωτισμένη από την αιθέρια φωνή του Morrissey. Και μετά από μια μαγική εκτέλεση του ''There is a Light that Never goes Out'' o Marr απευθύνεται στο κοινό, ζητώντας ένα άτομο να τραγουδίσει μαζί με το group το ''Please, Please, Please Let me get what i want''. Ο Morrissey δείχνει προς το μέρος μου, εγώ πανικοβάλλομαι, το κοινό παραλυρεί και έχει διαλύσει τα κάγκελα μπροστά τους. Απόλυτα εκστασιασμένοι αποζητούν αυτή τη μοναδική ευκαιρία, όσπου τα φώτα πέφτουν πάνω μου! Οh yes i am the chosen one oh f**k! O Morrissey βλέποντας την απορία και την αμφιβολία στο προσωπο μου με διαβεβαιώνει πως ναι εγώ είμαι η επιλογή! Ξαφνικα μεταμορφώνομαι στο πιο cool κορίτσι ολόκληρου του πλανήτη. Φτάνω στην σκηνή διαμέσου του Crowd Surfing. Ο Morrissey με το ξεχειλομένο του Levis 501 και τα μαύρα το γυαλιά, με καλοσωρίζει θερμά στη σκηνή. Ο Johhny Marr με το γνωστο arrogant style του, δείχνει αδιάφορος με την παρουσία μου στη σκηνή, αδιάφορή γίνομαι βέβαια και εγώ απο τη δικιά του! Ακολουθεί ένα εντυπωσιακό ντουέτο, και η αναμενόμενη αποθέωση μου από το κοινό στο κατάμεστο Hacienda στο Manchester. Μετά συνειδητοποιώ πόσο αργά έχει πάει και το οτι έχω νυστάξει!
Έχω ξεφύγει και απόψε, όχι με τον τρόπο που εννοεί ο Yorke, αλλά μ'αρέσει και το alternative version. Έτσι και αλλιώς δεν είναι κάτι ανησυχητικό, είναι απλά αποθημένο σε στάδιο που έγινε νεύρωση και ας ελπίσουμε πως δεν θα μετατραπεί σε ψύχωση. Αλλά και πάλι αν συμβεί, No Harm No Foul: δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το να παθιάζεσαι με τη μουσική.
ps: Το κορίτσι που τραγούδισε ντουέτο με το Morrissey στις 4 Φεβρουαρίου του 1983 στο Hacienda στο Manchester, κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά το πρώτο της προσωπικό δίσκο, ο οποίος έγινε 15 φορές πλατινένιος!!!
Nadsat Orange, xoxo
0 comments:
Post a Comment