Scarlett and Dita!

Tuesday, 16 December 2008

Whoever thought to get Scarlett Kinky and Dita Naked Together was a genius!

Scarlett Johansson & Dita Von Teese in Flaunt Magazine.

Meow!

Monday, 15 December 2008

FaVoRiTe Mighty Boosh Moments

Sunday, 14 December 2008


Οι θαυμάσιες περιπέτειες του Vince Noir και του Howard Moon, είναι ενδεχομένως το πιο αστείο και πιο original comedy show στην Αγγλική τηλεόραση. Στην Κύπρο δεν νομίζω να το έχει προβάλει κάποιο κανάλι (ούτε καν τα συνδρομητικά) και όμως θα έπρεπε! Άρχισα να παρακολουθώ πρώτο κύκλο πέρυσι, αφού είδα για πρώτη φορά τον Noel Fielding, στο Never Mind The Buzzcocks! H αλήθεια είναι, οτι προηγουμένως, δεν είχα ιδέα για την δουλειά των Fielding και Barratt (οι δημιουργοί του show). Μετά από το ξεκαρδιστικό επεισόδιο του Buzzcocks, έψαξα στο google το όνομα του Fielding, διάβασα για τη σειρά (Lucky Me), και ξεκίνησα να την παρακολουθώ στην ιστοσελίδα του BBC. Μέχρι το Καλοκαίρι είχα δει και τους 3 κύκλους. Η σειρά σίγουρα δεν αρέσει σε όλο τον κόσμο: Το πιο βασικό είναι οτι πρέπει να είσαι κάπως εξοικιωμένος με το αγγλικό humor και να σου αρέσουν τα random και nonsensical αστεία. Με λίγα και απλά λόγια το Mighty Boosh είναι μια φρέσκια, εθιστική, σουρεαλιστική, υπερφυσική κωμωδία με σκηνικά και κουστούμια από άλλους πλανήτες και ζηλευτά storyline, η οποία μπορεί να σας βοηθήσει να σταματήσετε τα ναρκωτικά, αφού από μόνη της η σειρά κάνει την δουλειά που κάνουν τα ναρκωτικά.

Με το που έφτασα στο μακρινό Birmingham φάνηκα πολύ τυχερή που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω το Μighty Boosh Team live σ’ενα Halloween party, στο οποίο εμφανίστηκαν ως guest star. Βασικά έβγαιναν ένας-ένας στην σκηνή, έκαναν διάφορα χαζά και όταν ήταν η σειρά του Barrat και του Fielding, έκαναν μια σύντομη εμφάνιση, η οποία δεν περιελάμβανε καθόλου διαλόγους, παρα μόνο χορευτικά. Ο δε Fielding το είδε περισσότερο σαν ‘είμαι star αποθεώστε με’, όπως και πράξαμε άλλωστε, γιατί ο άνθρωπος είναι! Στα αρνητικά της νύχτας εκείνη σημειώνω το γεγονός οτι ο σεκουριτάς δεν με άφησε να περάσω στο v.i.p Lounge Room, προκειμένου να μου υπογράψει ο Barrat το ΝΜΕ τεύχος, του οποίου στο cover απεικονίζονταν οι Mighty Boosh!

Πιο κάτω έχω συντάξει τις 6 κορυφαίες (κατά τη δική μου άποψη) και αξιοσημείωτες στιγμές του Mighty Boosh!

Welcome to the world of the Mighty Boosh!

The Spirit of Jazz and Howard
“…greatest jazz player in Yorkshire...”


Howard and Vince
Trance Jazz


Old Gregg and Howard “I’m Old Gregg…”


Old Gregg and Howard
Do you Love me?


Vince and Howard Kiss!



Vince and Howard
Captain Cabinets



My Favorite Howard the night of the Mighty Boosh Halloween aftershow at Carling Academy-BIRMINGHAM

Little Misses Sunshine

Saturday, 13 December 2008

Yesterday i was watching videos that we made with my little adorable nieces and i realized, how much i missed them. I Have to say-without any trace of exaggeration- that my nieces are the coolest kids in the world: They really love to listen MGMT, Gnarls Barkley, M.I.A, Santogold, Los Campesinos, The Tings Tings and The Late of the Pier (i told you, are so cool)!. Of course they listen to children songs, like all the other kids in their age, but when they come to my house they are always demanding to listen something quite out of the ordinary!

The day i recorded this video we were listening to the Ting Ting song ''That's not my Name''. They are really obsessed with this song, even if i try to explain them that they shouldn't be any more, because the song has become so popular and boring at the same time!! This video preceded intensive courses to learn the fantastic choreography. From the result you can say that i am a brilliant dance teacher!!!! (Oh, yes I am)!

Yesterday i decided to re-edit the video, so i chose one of my favorite songs ''Kids'' by MGMT. When i saw the video at the end it made me cry: were my kiddos, were the lyrics and the music. Well i guess i have to stop being so sensitive!

ps: a new video from my cool kiddos -dancing and screaming at the same time their favorite song ''Run'' by Gnarls Barkley- is coming soon, so stay tune!


Hit the road, Tom and don't you come back no more, no more, no more, no more

Another embarrassing U.S. chatshow stunt has been added to his repertoire:


Lovely Devonte

Tuesday, 9 December 2008


Photo from the British Vogue, December 2008
Photographer: Tim Walker


Dreaming Out Loud

Monday, 8 December 2008


Radiohead-Fitter Happier (they made so many videos for this song, but this is my favorite version)


The youth is starting to change. ΒΟΟΜ!


Ντροπή ντροπή ντροπή, ένιωσα σήμερα εδώ στο κρύο Birmingham, εξαιτίας του οτι 4 από τους φίλους μου (ένας Γάλλος, δυο Αγγλίδες, και μια Βενεζολανή), είχαν στο Facebook τους αναφορά για τα εκτεταμένα τραγικά επεισόδια που διαδραματίζονται στην Ελλάδα, τις τελευταίες μέρες. Ήθελα να σχολιάσω τα posts, αλλά πραγματικά δεν είχα τι να πω!

Φοιτητικές διαδηλώσεις, είναι πολύ υγιές να γίνονται, το θέμα όμως καταντά νοσηρό, όταν ο απολογισμός είναι ο Θάνατος ενός αθώου δεκαπεντάχρονου από τσαμπουκαλά αστυνομικό και η απώλεια της περιουσίας εκατοντάδων ανθρώπων. Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο τραγική, οταν η κυβέρνηση αντί να σταθεί και να αναλάβει ευθύνες, ρίχνει χρήματα στα ελληνικά κανάλια να αποκρύψουν με κάθε δυνατό τρόπο, το τι πραγματικά συμβαίνει. Το διαδίκτυο ξέσπασε όμως, αυτό δύσκολα μπορούν να το ελέγξουν, βγαίνοντας έτσι διπλά ντροπιασμένοι.

Η Αθήνα βρίσκεται σε κατάσταση χάους και αναρχίας. Γίναμε ρεζίλι διεθνώς, αφού όλα τα διεθνή δημοσιογραφικά δίκτυα αναφέρονται με εκτενή ρεπορτάζ για το θάνατο του Αλέξη, καθώς επίσης και για το χάος που ακολούθησε. Η οργή του κόσμου είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Βασικά όλοι μας ψάχνουμε αφορμή να στραφούμε ενάντια στις Αρχές, αλλά το θέμα είναι το πώς εκτονώνεται αυτή την Οργή. Με τον Λαζόπουλο -τον οποίο εκτιμώ απεριόριστα και του έχω περίσση αδυναμία- έχω θυμώσει πάρα πολύ, γιατί βγήκε στα κανάλια λέγοντας: «Να μην ηρεμήσουν. Να μην κάνουν υπακοή. Να διεκδικήσουν αυτό που τους ανήκει» , «Η τζαμαρία της δημοκρατίας έσπασε και όχι των πολυκαταστημάτων». Και όμως ο αγαπητός Λάκης διακύρησσε εκ του ασφαλούς, αφου η δική του περιουσία δεν κινδυνεύει.

Σε καμιά περίπτωση δεν λέω οτι δεν πρέπει να διαμαρτυρηθούμε, Αλίμονο! ΔΕΝ υπάρχει η παραμικρή δικαιολογία για το έγκλημα που διαπράχθηκε το Σάββατο. Το θέμα είναι με πιο τρόπο επιλέγεις να διαμαρτυρηθείς. Οι μαθητές γυμνασίων και λυκείων έκαναν Πορεία στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής της Αθήνας και Συγκεντρώθηκαν έξω από το κτίριο της Ασφάλειας διαμαρτυρώμενοι και μερικοί απ' αυτούς ξάπλωσαν στα σκαλιά του κτιρίου παριστάνοντας τους νεκρούς. Αυτός είναι είδος διαμαρτυρίας, και όχι το πόσα καταστήματα θα κάψεις και δεν ξέρω και εγώ τί άλλο είδος βανδαλισμού.
Το θέμα που με απασχολεί τώρα είναι απλά να αποδοθεί δικαιοσύνη.


My 18 Top MUsic Videos of 2008

Sunday, 7 December 2008

Μιζέρια, χαμηλά νούμερα στις πωλήσεις, έλλειψη ενδιαφέροντος και τεράστια πτώση στην παραγωγικότητα είναι τα χαραχτηριστικά της Παγκόμιας Μουσικής Βιομηχανίας. Εντούτοις, αρκετοί καλλιτέχνες εξακολουθούν να δίνουν μεγάλη σημασία στον καλλιτεχνικό τομέα του πως θα παρουσιαστεί η δουλειά τους. Και ενώ οι περισσότεροι επενδύουν στο κυβερνοχώρο (κυρίως μέσω του MySpace), στο να παρουσιάσουν τα κομμάτια τους, (συνήθως με τη μορφή mp3), κάποιοι άλλοι διαθέτουν ακόμη και το πιο χαμηλό budget για την παραγωγή ενός video clip. Το ευτύχημα είναι οτι υπάρχουν αρκετοί σπουδαίοι σκηνοθέτες οι οποίοι μπορουν να παράξουν τέχνη, ακόμη και με λιγοστούς οικονομικούς πόρους.

Πιο κάτω παραθέτω τα video clips που με έχουν εντυπωσιάσει περισσότερο το 2008. Μπορεί να μην έχω τις προαπαιτούμενες γνώσεις, έτσι ώστε να κρίνω ένα video από σκηνοθετικής πλευράς, φωτογραφία κτλ, εντούτοις για μενα είναι απόλυτα δημιουργικά και καλοδουλεμένα. Πέρασε η εποχή που μόνο οι Radiohead και η Bjork έκαναν ασύληπτα videos και γι’αυτό χαίρομαι ιδιαίτερα.

My top 18 videos, in no particular order are:

























































R.I.P Toby! LMAO


Όταν ξεκίνησε ο 22 ος κύκλος του''Never Mind the Buzzcocks'', ήθελα να κλαίω που ο Bill Bailey δεν θα ήταν πλέον guest captain! Πίστευα πως τα νέα επεισόδια δεν θα ήταν όπως παλιά και δεν είχα άδικο. Παρακολουθούσα τη σειρά σαφώς ανελειπώς κάθε Πέμπτη βράδυ, αλλά δεν έβρισκα πετυχημένα.τα αστεία. Ο Simon έκανε ο,τι δυνατό μπορούσε, αλλά οι κάθε φορά guest captains και μερικοί καλεσμένοι δεν είχαν την προαπαιτούμενη χημεία μεταξύ τους. Ευελπιστούσα όμως πως πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι αστείο θα' ταν, μέχρι που επιβεβαιώθηκα με το επεισόδιο της περασμένης Πέμπτης. Ο Simon φαίνεται πως ανέκτησε κε πάλι την παλιά του φόρμα. Πιο κάτω παραθέτω μερικές από τις highlight ατάκες της βραδιάς, καθώς επίσης και τo προαναφερθέν επεισόδιο. Enjoy!










My Top 5 Obsessions This Week

Friday, 5 December 2008

Σύμφωνα με τον μετρητή του ΗypeMachine , τη βδομάδα που μας πέρασε, άκουσα περισσότερο τα ακόλουθα κομμάτια:
  1. Lily Allen-I could say
  2. Beach House-Used to Be
  3. Fan Death-Veronica's Veil
  4. Sia-Buttons (Css Remix)
  5. Shearwater-The Snow Leopard


Everyone's at it

Thursday, 4 December 2008

Οι εποχές αλλάζουν και η μουσική είναι μιά από τους τομείς που αυτό είναι ακόμα προφανέστερο με την πάροδο του χρόνου. Η Lily Allen είναι μια τραγουδίστρια που εξαρχής, δεν έπραξε σύμφωνα με τους κανόνες της μουσικής Βιομηχανίας. Από την αρχή της καριέρας της έβαζε κομμάτια της στο διαδίκτυο πριν ακόμη κυκλοφορήσει επίσημα ο δίσκος, που αυτο είναι, για πολλούς, ακόμα ένα σημάδι, οτι αυτό που κάνει, το κάνει επειδή πραγματικά το αγαπά και όχι τόσο για χρήματα.

Τον Απρίλη του 2008, η Lily Allen βάζει στο Μy Space της δυο από τα νέα της καινούρια κομμάτια: το ΄Ι Could say' και το 'I don't know', έτσι ώστε να δώσει την ευκαιρία στους θαυμαστές της, να πάρουν μια γεύση από το πολύ-αναμενόμενο δεύτερο της album (το οποίο θα κυκλοφορήσει στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 9 Φεβρουαρίου 2009 και θα φέρει την ονομασία 'It's not me It's You'. Μια πρώτη γεύση ήταν οτι η Lily είχε αλλάξει το μουσικό της στυλ. Φαίνεται πολύ πιο ώριμη και πιστεύω οτι θα κλείσει επιτέλους τα στόματα πολλών οι οποίοι αμφισβητούν το ταλέντο, της αναλώνοντας συνεχώς το χρόνο τους επικρίνοντας την προσωπική της ζωή.

Η Lily Allen αποδεικνύει για μια ακόμη φορά οτι είναι εξαιρετική στιχουργός. Οι στίχοι του τραγουδιού 'I don't Know'-το οποίο μετονόμασε απ'οτι φαίνεται σε ' Τhe Fear', είναι απόλυτα σαρκαστικοί, καυτηριάζοντας την καταναλωτική μανία της σύγχρονης κοινωνίας. Με τους στίχους: “I wanna be rich and I want lots of money/I don't care about being clever or funny/I'll take me clothes off and it will be shameless/Cause everyone knows that's how you get famous", διαγράφει το πορτραίτο του σύχρονου τύπου celebrity! Σε μένα δίνει την εντύπωση κιόλας οτι ειρωνεύεται και την ίδια, γιατί μετατράπηκε και αυτή σε Gossip Headline, με αποτέλεσμα στο τέλος της μέρας αυτό που θυμόνταν όλη για τη Lily να είναι το οτι την είχαν διώξει από το σχολείο, επειδή έκανε blow Jobs σε όλα τα αγόρια του σχολείου. Το αν εχεί η Lily ταιράστιο στόμα ώστε να χωρά ολόκληρη την παλάμη της, είναι μεν αστεία, ασήμαντη δε πληροφορία.

Στο αγαπημένο μου μουσικό Blog 'Hypemachine', έχουν διαρεύσει 5 από τα 12 τραγούδια του άμπουμ (ε, δεν είναι και λίγα άμα σκεφτείς, οτί το άμπουμ θα κυκλοφορήσει επίσημα σε 3 μήνες). Αν και δεν είμαι ειδικός στον να κανω track reviews, έχω να πω οτι η Lily είναι απόλυτα μαγική. Η μουσική είναι σα να βγαίνει από όνειρο, καλό ή κακό. Οι στίχοι είναι γεμάτοι λυρισμό, σαρκασμό και ζωντάνια. Το μόνο αρνητικό είναι οτι είναι επικύνδυνα εθιστικά και φοβάμαι μη τα βαρεθώ, αλλά και πάλι δεν το νομίζω, γιατί τον Απρίλη άκουγα τα πρώτα 2, είκοσες φορές τη μέρα. Απ' την μέρα που έγιναν ξανά post στο Hypemachine, εξακολουθώ να τα ακούω με την ίδια συχνότητα. Τέλοσπάντων όπως και να χει το πράγμα, ένα είναι σίγουρο: οτι η Lily Allen will rock 'You' αυτό το Φεβράρη.

Πιο κάτω παραθέτω το νέο video clip για το τραγούδι 'Τhe Fear'. To αστείο στην υπόθεση είναι οτι το Parlophone έκανε αρχικά post to video στο You tube, πριν 3 χωρίς περιγραφή και κατατάσσοντας το στην κατηγορία 'Pets and animals'. Η Lily στο video εμφανίζεται-ευτυχώς- χωρίς το πλατινέ μαλλί των τελευταίων μηνών. Επίσης παραθέτω το tracklisting του album, με link στα κομμάτια, που μπορείτε να ακούσετε απο το Hypemachine (το πιο πιθανόν είναι βέβαια να τα αποσύρουν σύντομα, αλλά ελπίζω να είστε τυχεροί)

Nadsat Orange xoxo

Track List of
'It's not me, It's You':
  1. "Everyone's at it"
  2. "The Fear"
  3. "It's Not Fair"
  4. "22"
  5. "I Could Say"
  6. "Go Back to the Start"
  7. "Never Gonna Happen"
  8. "Fuck You"
  9. "Who'd've Known"
  10. "Chinese"
  11. "Him"
  12. "He Wasn't There"



Marilena

Tuesday, 2 December 2008

Μια φορά και ένα καιρό σε ένα κόσμο ανύπαρκτο, ζούσανε ο Μάρι και η Λένα. Και οι δυο μαζί ήταν η Μαριλένα. Η Μαριλένα δεν ήρθε στον κόσμο, με τον τρόπο που δημιουργήθηκαν όλοι οι άνθρωποι, ούτε αναδύθηκε από τους αφρούς της θάλασσας, ούτε έπεσε από κανένα άσπρο προς γκρίζο σύννεφο. Η Μαριλένα δεν είχε ούτε μπαμπά, ούτε μαμά, ούτε αδέλφια, καλαδέρφια και πρώτα ξαδέρφια, έφτασε μονάχη στον κόσμο αυτό με μια μυστηριώδη μελαγχολία.

Η Μαριλένα δεν έκανε αυτό που κάνουμε όλοι, ούτε έβαζε στόχους για το μέλλον της, γιατί απλούστατα δεν γνώριζε το αύριο και το μεθαύριο...Ούτε είχε φίλους ή γνωστούς, αν και ποτέ δεν ήταν μόνη η με συντροφιά. Ούτε κέρδιζε ούτε έχανε, ούτε είχε επιτυχία ή αποτυχία σε κάποια φάση της περίεργης της ζωής. Η Μαριλένα δεν γνώριζε πως ποτέ δεν προοριζότααν να πεθάνει. Η Μαριλένα ποτέ δε συμφώνησε, ούτε διαφώνησε, γιατί δεν είχε ποτέ της άποψη. Δεν είχε πει ποτέ της Ναι ή Όχι ,γιατί πίστευε συνέχεια οτι θα έκανε λάθος. Η Μαριλένα ποτέ δεν βρήκε, γιατί απλούστατα δεν έψαξε ποτέ.
Η Μαριλένα δεν υπήρξε ποτέ μικρή, ούτε νέα, ούτε μεγάλη. Δεν είχε ποτέ τα μαλλιά της ίσια, ούτε σγουρά, ούτε σε κοτσίδα. Δεν φορούσε ποτέ παντελόνι, φουστανάκι ή φουστίστα. Η Μαριλένα δεν πήγαινε ποτέ μπροστά ούτε πίσω. Η Μαριλένα δεν είχε ποτέ την αίσθηση του χρόνου, παρόλα αυτά ποτέ δεν αργούσε, ούτε όμως έφτανε ποτέ στην ώρα της.

Απόλυτα μπερδεμένη με τόσα πολλά, σπαταλούσε το χρόνο της προσπαθώντας να βρει τρόπο, έτσι ώστε να γίνει αληθινή. Σιγά-σιγά η Μαριλένα και με μια μελαγχολία που έγινε ευτυχία, έγινε σύννεφο χαράς και εξαφανίστηκε, αφήνοντας πίσω της χρυσόσκονη και δυο φύλλα ροδακινιάς.


(Nadsat Orange, xoxo)

Inner City Xmas Pressure

Monday, 1 December 2008

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν! Wow! Τι τύπος ατόμου είσαι: α) αυτό που αγαπά τα Χριστούγεννα και τα περιμένει αδημονώντας, β) άτομο που μισά τη γιορτή των Χριστουγέννων, γ) κάτι μεταξύ α και β ή κανένα από τα πιο πάνω. Λοιπόν εγώ αγαπώ τα Χριστούγεννα, αγαπώ όλες επίσης τις κλισέ συνήθειες των ημερών και αντιπαθώ τον Grinch που προσπάθησει να κλέψει το Πνεύμα των Χριστουγέννων! Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος περιμένω τη γιορτή αυτή με μεγάλη ανυπομονησία και χαρά: να βγω στον κήπο να
παίξω με το χιόνι, να βοηθήσω τη μαμά να ψήσουμε τα κουλουράκια, να γεμίσει το σπίτι νοστιμιές. Να γράψω κάρτες με τις καλύτερες ευχές στον παππού και τη γιαγιά και σε συγγενείς που βρίσκονται μακριά. Να περπατήσω τη νύχτα στις μύτες των ποδιών μου και να ακούσω τη μαμά να δίνει στο μπαμπά τη στολή του Αη-Βασίλη, λέγοντας του να προσέχει ώστε να μην καταλάβω οτι είναι ένας ψεύτικος. Να διαβάσω αφηγήματα της Τζ.Έλιοτ, του Ντίκενς, του Παπαδιαμάντη. Αχ! Πόσο ζωντανό είναι σήμερα το πνεύμα του Ebenezer Scrooge, Του Silas Marner, του Γουτού-Γουπατού; Tα Χριστούγεννα τα λατρεύω επίσης που κοιμάμαι τόσο γλυκά, μετά απο τα λουκούλια δείπνα των ημερών. Ονειρεύομαι ξωτικά, Νεράιδες,το truck της coca cola! Τί όμορφα που είναι τα Χριστούγεννα!

Μπορεί πιο πάνω να ήμουνα λιγουλάκι υπερβολική, το παραδέχομαι! Και όμως πριν απο 2 μερες(20 μέρες πριν από τα Χριστούγεννα) έχει διαγνωστεί από τον οδοντογιατρό μου οτι πάσχω από άγχος! Εδώ και μια βδομάδα επανήλθε ο διαβολικός πόνος του φρονιμίτη μου. Αυτή τη φορά κανένα αναλγητικό δεν μπορουσε να απομακρύνει τον πόνο, έτσι κατέφυγα στην ίσταση λύση, που δεν ήταν άλλη από τη επίσκεψη στον οδοντογιατρό. Ο Charles (άλλος Χαμπής) επιστήμων άνθρωπος μου είπε οτι ο πόνος στο ούλος προκαλείται από το άγχος. Κύριε των δυνάμεων σου, αλλά για να το λέει ο ειδικός, δεν έχω λόγο να μην τον αμφισβητίσω.

Εκείνο το βράδυ έπεσα σε βαθιά περισυλλογή: τί είναι αυτό που μου προκαλεί άγχος 20 μέρες πριν τα Χριστούγεννα που τόοοοσο αγαπώ; Πριν το χάραμα λοιπόν και πριν σβήσουν καλά καλά όλα τ'άστρα τ' ουρανού, είχα έτοιμη την λίστα με τους λόγους για τους οποίους ο φρονιμίτης μου, μοy προκαλούσε αφόρητους πόνους. Τη λίστα αυτή την παραθέτω πιο κατω:
  • Δεν έχω αγοράσει ακόμη το αυθεντικό CD ''Stainless style'' των Neon Neon, το οποίο είναι αναντίλεκτα το φαινόμενο του 2008.
  • Κανένας δεν ξέρει τι γίνεται με το Κυπριακό. Ως πότε οι δυο ηγέτες θα συζητούν για τη δομή της ομόσπονδης κυβέρνησης; Α, συγνώμη να μην τους αδικήσω, γίνεται παράλληλα συζήτηση για τη νομοθετική εξουσία. Φαίνεται όμως πως μόνο ο Ζεριχούν πιστεύει οτι η διαδικασία των συνομιλιών πάει καλά.
  • Το ζωντανό πνεύμα της βικτωριανής Αγγλίας των πληβείων και των μίζερων νοικοκυραίων έχει χαθεί και αντεκατεστάθη από μίζερους sellers ''Big issue-please''.
  • Η υποψία που μου τρώει τα σωθικά, για το αν το μεγάλο πλοίο που φτάνει στην Ευρώπη με παιχνίδια ''made in China'' θα αγγυροβολίσει στο Άγιο Όρος.
  • H αιώνια ανησυχία μου για αν η γυναίκα του Stephen Hawking το αγαπά και τον νοιάζεται.
......................
Η λίστα μου είναι τόσο μεγάλη που δεν θέλω να με βρει και πάλι το χάραμα, έτσι και αλλιώς δεν έχει σημασία πια, γιατί δεν με πονάει πλέον ο φρονιμίτης!

ps: Αχ! πόσο αγαπάω τα Χριστούγεννα!!!!

Nadsat Orange, xoxo


Vampire Weekend taught me what an Oxford Comma is

Sunday, 30 November 2008


Is your bed made? Is your sweater on? Do you want to Like you know I do

Πριν από ένα χρόνο και ενώ έκανα surfing στο αγαπημένο μου μουσικό Blog 'Stereogum', ακούω για πρώτη φορά το ''Cape God Kwassa Kwassa''. Ο έρωτας ήρθε μερικά δευτερόλεπτα μετά την ακρόαση. Λυρικότητα, εύθυμη αρμονία, ζωηρές κιθάρες, δροσερός αέρας, αφρικάνικο ηχόχρωμα και catchy lyrics ήταν απλά too much στο να συνυπάρχουν σε ένα τραγούδι. Στην συνέχεια δεν θυμάμαι με ποια σειρά έγιναν τα πράγματα. Είχα κατεβάσει παράνομα τα περισσότερα κομμάτια τους από το Limewire και μετά βέβαια σαν καλό κορίτσι αγόρασα το nαυθεντικό δίσκο. Από τότε απολάμβανα το χυμό πορτοκάλι ακούγοντας τους απίστευτους και μαγικούς Vampire Weekend. Αυτά τα 4 χαρούμενα New York boys, έδιναν και σε μενα αμέριστη χαρά.

O Ezra, o Rostam, o Chris Tomson και ο Chris Baio, καθώς σπούδαζαν στο Columbia University συνήθιζαν να ακούνε Afro-pop Records. Πήραν μερικές συμπαθητικές ιδέες, καταπιάστηκαν με αυτές στον να δημιουργήσουν τον πιο έξυπνο, θερμό, αερικό, ppepy and replyable indie δίσκο των τελευταίων χρόνων. Το 2007 το ''Cape God Kwassa Kwassa'' κατατάσσεται 67ο στη λίστα με τα 100 καλύτερα τραγούδια του έτους, του περιοδικού ''Rolling Stone''. Στα πρώτα βραβεία του περιοδικού ΝΜΕ στην Αμερική, κέρδισαν στις κατηγορίες του καλύτερου νέου συγκροτήματος και καλύτερου νέου live συγκροτήματος για το 2008.

Eίχα την τύχη να τους δω πέρυσι στο Carling Academy στο Birmingham σε ένα after party dj set! Είναι πολύ cool τυπάκια. Για παράδειγμα χαιρέτισα τον Chris Baio, ενώ αυτός βρισκόταν στη σκηνή, φωνάζοντας του να κατέβει κάτω. Και να σου πετιέται κάτω ο Chris! Φωτογραφική μηχανή σε ετοιμότητα. Είναι τόσο συνεσταλμένο παιδάκι που έδειχνε να ντρεπόταν με όσα του έλεγα: οτι ειναι εξαίρετο συγκρότημα, μοναδικοί bla bla bla...Στο τέλος δεν ξέρω πως τη είδα πόζαρα με αυτό τον τραγικό τρόπο δίπλα στον Baio, πράγμα για το οποίο ομολογώ πως ντρέπομαι ακόμη!!! Βέβαια αν το δεις με άλλο μάτι δείχνω βαθυστόχαστη απ' αυτά που μου λεγε προηγουμένως ο Baio!

Tέλος θε θα μπορούσα να παραβλέψω στο να κάνω μια μικρή αναφορα στο best dance floor filler ever που δεν είναι άλλο από το Α-Punk. Eίναι ένα πολύ ιδιαίτερο κομμάτι, αποτέλεσμα συσσωρευμένων ιδιόρυθμων μελωδιών. Είναι το κομμάτι που σου δημιουργεί την επιθυμία μα πετιέσαι απ' εδώ και απ' εκεί σαν αγριοκάτσικο 'Eh eh eh'.

Αυτό είναι ένα video που έκανα μαζί με τo Lubs μου, ενώ περνούσαμε μια ζούγκλα στη Βενεζουέλα, για να φτάσουμε το χωριό Choroni

Nadsat Orange, xoxo


Can you stay up to see the dawn,
in the colors of Benetton?
Is your bed made? Is your sweater off?
Do you want to? Like you know I do?

Music is my great-grand-daughter

Saturday, 29 November 2008

Αγαπώ τη μουσική, αγαπώ πάρα πολύ τη μουσική, αγαπώ πάρα μα πάρα πολυ τη μουσική! Είμαι μια μικρή nerd χαριτωμένη κοπελίτσα από ένα ορεινό χωριό της Κύπρου που μου αρέσει πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ η μουσική...

Ο αγαπημένος μου Thom Yorke θεωρεί οτι το πιο σημαντικό πράγμα στη μουσική είναι η αίσθηση του οτι ξεφεύγεις. Αχ! δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί του,αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αφού είναι 5:40 ξημερώματα Κυριακής και εγώ ακούω Τhe sound of the Smiths (The very Best of). Nαι, είμαι απόλυτα συνεπαρμένη από το θεατρικό εστετισμό των Smiths και έτσι απλά έχω ξεφύγει. Ακούγοντας το Rush and a Push and the Land is Ours, σιγοτραγουδώ γιατί η συγκάτοικος κοιμάται-είμαι σίγουρη για το οτι κοιμάται, γιατι πριν μια ώρα έγραψε στο Facebook οτι πάει για ύπνο-παράλληλα σκέφτομαι οτι βρίσκομαι σε συναυλία των Smiths-ναι πλέον δεν υφίστανται, αλλά όταν ονειροπολείς έχεις την δυνατότητα να κάνεις το αδύνατο εφικτό! Βρίσκομαι στο κοινό φορώντας t-shirt Blondie και ξεθωριασμένο blue jeans, απόλυτα υπνωτισμένη από την αιθέρια φωνή του Morrissey.
Και μετά από μια μαγική εκτέλεση του ''There is a Light that Never goes Out'' o Marr απευθύνεται στο κοινό, ζητώντας ένα άτομο να τραγουδίσει μαζί με το group το ''Please, Please, Please Let me get what i want''. Ο Morrissey δείχνει προς το μέρος μου, εγώ πανικοβάλλομαι, το κοινό παραλυρεί και έχει διαλύσει τα κάγκελα μπροστά τους. Απόλυτα εκστασιασμένοι αποζητούν αυτή τη μοναδική ευκαιρία, όσπου τα φώτα πέφτουν πάνω μου! Οh yes i am the chosen one oh f**k! O Morrissey βλέποντας την απορία και την αμφιβολία στο προσωπο μου με διαβεβαιώνει πως ναι εγώ είμαι η επιλογή! Ξαφνικα μεταμορφώνομαι στο πιο cool κορίτσι ολόκληρου του πλανήτη. Φτάνω στην σκηνή διαμέσου του Crowd Surfing. Ο Morrissey με το ξεχειλομένο του Levis 501 και τα μαύρα το γυαλιά, με καλοσωρίζει θερμά στη σκηνή. Ο Johhny Marr με το γνωστο arrogant style του, δείχνει αδιάφορος με την παρουσία μου στη σκηνή, αδιάφορή γίνομαι βέβαια και εγώ απο τη δικιά του! Ακολουθεί ένα εντυπωσιακό ντουέτο, και η αναμενόμενη αποθέωση μου από το κοινό στο κατάμεστο Hacienda στο Manchester. Μετά συνειδητοποιώ πόσο αργά έχει πάει και το οτι έχω νυστάξει!

Έχω ξεφύγει και απόψε, όχι με τον τρόπο που εννοεί ο Yorke, αλλά μ'αρέσει και το alternative version. Έτσι και αλλιώς δεν είναι κάτι ανησυχητικό, είναι απλά αποθημένο σε στάδιο που έγινε νεύρωση και ας ελπίσουμε πως δεν θα μετατραπεί σε ψύχωση. Αλλά και πάλι αν συμβεί, No Harm No Foul: δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το να παθιάζεσαι με τη μουσική.

ps: Το κορίτσι που τραγούδισε ντουέτο με το Morrissey στις 4 Φεβρουαρίου του 1983 στο Hacienda στο Manchester, κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά το πρώτο της προσωπικό δίσκο, ο οποίος έγινε 15 φορές πλατινένιος!!!

Nadsat Orange, xoxo



Favorite Worst Nightmare All rights reserved © Blog Milk Powered by Blogger